“دست نزن، نمیتونی، نکن،بگیر یه جا بشین و..”
وقتی به دوران نوجوانی و جوانی رسید همین کلمات را به شما تحویل خواهد داد: “درس ها سخته نمی تونم نمره خوب بگیرم ،کنکور غیر ممکنه قبول بشم، سرکار نمیتونم برم از پس کار نمیتونم بربیام از پس ازدواج و زندگی برنمیام و…“
پایه اعتماد بنفس درکودکی و در ۱ تا ۳ سالگی گذاشته می شود.
تا هجده سالگی روزی پنجاه بار به جا و به موقع به فرزندتون بگویید “تو خوبی” ولی نگویید تو باهوشی، تو خوشگلی، تو زرنگی، فقط” بگویید تو خوبی”. روزی یکبار بهش بگویید “نمی دونم” تا بفهمه ندونستن بد نیست و حداقل هفته ای یکبار” ازش معذرت بخواید” تا بدونه تنها او نیست که کار اشتباه میکنه.
گفتن تو زیبایی باهوشی زرنگی به کودک اشتباه نیست تاثیر بد هم نداره اما اون تاثیر مد نظر که کودک به این نتیجه برسه “من خوبم” و دنیا جای خوبیه رو نداره. وقتی بهش میگیم زرنگ باهوش خوشگل و او به مدرسه میره و به نحوی یا به خاطر دیدن افراد بهتر و زرنگ تر از خودش یا وقتی احساس حماقت میکنه از نفهمیدن یک مطلب، به این نتیجه میرسه که این حرفها در مورد من خیلی هم درست نیست!وقتی انسان به این نتیجه برسه که “من خوبم”، از خودش خوب مراقبت میکنه، مهرطلب، عزت طلب یا خودخواه نمیشه، آدمها رو دوست داره و دنیا رو جای خوبی میبینه ، به خودش و در نتیجه به دیگران احترام میذاره و در زندگیش تصمیمات درست میگیره. در حالی که بسیاری از زیبارویان که کاملا به زیباییشون واقف بودن تنها به خاطر اون حس که من بد هستم زندگیشون رو با خودکشی یا مواد مخدر یا الکل به باد دادند.
مهدیس قندهاری روانشناس کودک و نوجوان